Soms zit het even tegen....

Graag had ik dit verslag al drie maanden geleden gepost met heerlijk zonnige foto's vanuit Spanje. Helaas liep de werkelijkheid even anders en kwam er een pandemie de boel op zijn kop zetten en daarmee ook onze mooie reisplannen. Maanden zijn we bezig geweest met de voorbereidingen en vooral Martijn met het ombouwen van onze camper. Half maart waren wij er klaar voor, banen opgezegd/ouderschapsverlof, huis verhuurd, ideale mobiele huisje gecreëerd, logo laten ontwerpen en mooie plannen over de route.
In combinatie met Teun zijn verjaardag hadden we een gezellige afscheidsfeestje gepland, in werkelijkheid zaten we met een klein groepje naar de persconferentie te kijken. Toen werd duidelijk dat we voorlopig helemaal niet zouden kunnen vertrekken, ook niet in aangepaste vorm. Gelukkig konden we in eerste instantie even bij mijn ouders in en al heel snel (dank aan Jantine) hadden we een tijdelijk huisje gevonden in Hazerswoude op de Loeteweg waar we voorlopig per week in konden.
Hier hebben we een hele fijne tijd gehad en heel veel leuke (Corona-proof) uitstapjes en korte kampeertripjes gedaan. Martijn kon ondertussen weer aan de slag bij Gemiva waardoor we ook ons reisbudget nog niet hoefden te gebruiken. Maar uiteraard volgende ook wij trouw de persconferenties hopende op goed nieuws.
Langzamerhand werd de toon steeds positiever en groeiden onze hoop voor een spoedig vertrek. Aangezien wij tijdens de reis steeds met zijn vieren zijn besloten we dat Teun en Soof nog een lekker nachtje uit logeren konden bij opa en oma zodat wij een avondje met zijn tweeën hadden. Opa en oma vonden dit ook helemaal geen slecht idee ;-). Helaas nam ons romantische avondje een totaal onverwachte wending toen ik door een heftige allergische reactie met de ambulance naar de eerste hulp moest. Ik heb al bijna 20 jaar een chronische aandoening, systemische mastocystose waardoor ik een ernstige allergische reactie kan hebben. We wisten dat dit door insectensteken veroorzaakt kon worden maar nu was de oorzaak eigenlijk onduidelijk. Gelukkig heb ik uit voorzorg altijd twee epi pennen bij mij en deed deze goed zijn werk. 10 jaar geleden heb ik een soort gelijke aanval gehad op een rivier in de jungle van Bolivia dus wat dat betreft was dit een beter scenario. De schrik zat er uiteraard goed in en hierdoor zijn we wel goed gaan nadenken welke risico's we nemen met deze reis waarbij we regelmatig op afgelegen onbekende plekken zullen zijn. Toch zijn we van mening dat het leven af en toe risico's kent en dat we goed voorbereid zijn mocht er nog een aanval komen.
Half juni dus toch de knoop doorgehakt dat we 3 juli gaan vertrekken met als eerste stop onze vrienden Olaf en Marloes in Noord-Holland. Door een bescheiden afscheid comité zijn we uitgezwaaid en met goede moed vertrokken we..... om na 35 km met een motorstoring naar de weg te stranden... Pfffffffff echt waar??? Ja echt waar helaas. Dus 2 uur na vertrek stonden we op een afsleper onderweg naar de garage. Vrijdagmiddag half zes dus helaas konden we niet meer geholpen worden maar we waren van harte welkom bij onze lieve vrienden die wat extra slaapplekken konden creëren. Het was heel fijn en gezellig maar we hadden onze eerste nacht uiteraard iets anders voorgesteld.
De volgende dag bleek al snel dat de diagnose door een officiële dealer gesteld moest worden maar we konden wel stukje verder rijden. Maandag kwam de diagnose dat er een motorprobleem was met één van de verstuivers. Advies was om nog even door te rijden om te kijken of het weer terug kwam. Zo gezegd zo gedaan.
Voor nu laat ik het even hierbij maar ik zal wel alvast verklappen dat we op dit moment wel weer in Zoeterwoude zitten met een huurauto helaas...
Groetjes Martijn, Marion, Teun en Soof