Welcome to the jungle

Na het chillen in Chili was het weer tijd voor een busrit naar de grens van Peru. Na wat gedoe bij de grens en met de bus (zoals gebruikelijk) kwamen we na een paar uurtjes heelhuids aan in Arequipa. Arequipa is een leuke stad met veel koloniale witte gebouwen. Ons doel hier was echter het lopen van de Colca Canyon. Dit is de diepste canyon ter wereld (3600 meter) en je kunt hier mooie wandeltochten maken. Je vertrekt na een busrit langs afgronden vanuit Cabanaconde voor een drie uur durende afdaling de Canyon in. Dit is best pittig voor je knieën en aan het einde werden we nog getrakteerd op een verfrissende hoosbui. Het was echter een prachtige wandeling en onderweg zagen we veel lokalen met hun ezeltjes voorbij komen.
Na een nacht in de Canyon vertrokken we de volgende dag voor een korte wandeling naar de oasis aan de andere kant van de Canyon. Hier wachtte ons een schattig rieten hutje met een bed op palen, een erg leuke ervaring.
Daarna werd het wat minder want de laatste dag was weer omhoog. Recht omhoog, vier uur lang in de brandende zon. Maar we hebben het gered en het was het allemaal zeker waard!
Meteen de bus weer naar Arequipa gepakt en geprobeerd om voor de volgende dag tickets naar Lake Titicaca te kopen. Toen het derde loket ook nee verkocht werden we achterdochtig. Na wat onderzoek bleek dat er een staking gepland was... Deze kon wel een weekje gaan duren. We konden nog wel over een half uurtje de laatste bus pakken. Dus snel met een taxi op en neer geracet om onze spullen te halen. Natuurlijk ging de bus meer dan een uur te laat weg dus haalden we hem makkelijk. Alleen bleek de bus naar Juliaca te gaan in plaats van naar Puno waar we naartoe wilden. Eenmaal aangekomen in Juliaca was het half drie ´s nachts, we konden geen hostel vinden en voelden os daar niet echt veilig, dus toen maar een te dure taxi gepakt naar Puno en uiteindelijk uitgeput in een smerig hotel om half vier naar bed gegaan.
We waren in Puno om Lake Titicaca te bezoeken en in het bijzonder de drijvende eilanden. Dit zijn kunstmatige eilanden waar nog steeds mensen op leven. Het was een bijzondere ervaring maar wel erg toeristisch. Toen we vertrokken werden we nagezongen met ´row row row your boat´ en ´vamos a la playa´.
Na dit spektakel zijn we weer in de bus gestapt om de Boliviaanse kant van Lake Titicaca te bezoeken en in het bijzonder Isla de Sol. Hier hebben we een wandeltocht gedaan van het zuiden naar het noorden van het eiland en hebben we er een nachtje geslapen.
Het plaatsje aan de kust hier heet Copacobana en hier zijn we in een minibusje gestapt naar La Paz! Erg oncomfortabel maar wel gezellig tussen de lokalen.
La Paz is erg groot en heel erg druk, veel mensen, veel auto´s, veel huizen maar op zich wel interessant.
Vanuit hier hebben we een tour geboekt naar het Amazone gebied van Bolivia naar Madidi National Park. Er zijn drie manieren om hier te komen, 20 uur met de bus over de meest verschrikkelijke weg ooit (google: world most dangerous road), 12 uur met een jeep over dezelfde weg of 40 minuten vliegen in een klein vliegtuig met een grasveld als landingsbaan. Alle drie dus niet geweldig maar na wikken en wegen toch gekozen voor vliegen. Helaas bleek het toestel stuk waardoor we uiteindelijk een dag later toch in een jeep belanden. Het avontuur begon meteen zullen we maar zeggen, wat een ongelofelijke rit. 12 uur lang glijden en slippen langs duizelingwekkende afgronden met een chauffeur die zijn toeter meer gebruikte dan zijn rem en inhalen het liefst in onoverzichtelijke bochten deed. Een paar keer hebben we het echt uitgeroepen van angst...
Wel was alles het allemaal waard want god, wat is het mooi daar. We hebben anaconda´s gevonden en vastgehouden, tussen de roze dolfijnen gezwommen, krokodillen, vogels en aapjes gespot! Verder waren we met een erg leuk clubje waarmee het elke avond wel een feestje was. Minpuntje was dat Marion de 1e dag zoveel gestoken was door mosqitos dat ze een allergische reactie kreeg en helemaal niet goed werd en niet meer reageerde op mij en hartkloppingen had enz.. En dat allemaal in een bootje midden in de Amazone. Gelukkig reageerde gids er goed op en zijn we gelijk terug gevaren waar een motortaxi klaarstond die Marion gelijk naar het dichtstbijzijnde hospitaal bracht. Daar heeft ze een spuit met anti-allergisch middel gekregen en wat pillen en ze hadden ook al een hotel voor ons geregeld! Gelukkig ging het de volgende dag een stuk beter en konden we alsnog, maar nu gewapend met betere insectenspray en betere kleding de tour afmaken.
Dit was de pampas tour, hierna hebben we ook nog een jungle tour gedaan waarbij we drie wandelingen door de dichtbegroeide bossen hebben gemaakt. Hier hebben we veel insecten, papegaaien, bijzondere planten, een slang en een kudde agressieve Pekari´s gezien (soort zwijnen).
Genoeg meegemaakt dus weer de afgelopen twee weken. We zitten nu weer in La Paz en gaan zo lekker sushi eten en bijkomen van alles...

xxx Martijn en Marion